Emily Wardill
Emily Wardill er listamaður sem vinnur handan skilnings en á kunnuglegum slóðum þó. Verk hennar byggjast á hugmyndum um samskipti og yfirtöku þeirra á efnisleikum sem þeim eru framandi.
Á sýningunni MARGVÍSLEG, LÍTIL, MJÓLK, OG sýnir Emily stór ljósmyndaverk unnin með rayogram-tækni sem spunnin eru upp úr kreditlista fyrri kvikmyndar hennar og lágmyndir sem hún vinnur út frá hugmyndinni um skyrtu, (því undarlega grunnformi í menningu okkar) sem hlut, teikningu, málverk, skúlptúr og jafnvel performer. Sýningin tekst á við víddir – hvernig eitthvað sem er eitthvað eitt þykist vera eitthvað annað: Skúlptúr sem reynir að vera flatur, kvikmynd samsett úr myndum sem vilja láta eins og orð eða texti sem vill vera mynd. Ný kvikmynd hennar um eldinn, No Trace of Accelerator (2017),byggist á rannsókn á raunverulegum atburðum sem gerðust í Frakklandi á 10. áratugnum þar sem gata í litlu sveitaþorpi var ítrekað undirlögð af eldsvoðum. Emily byggir verk sitt á sannleikanum um þessa atburði, óeiginlegum minnum úr kvikmyndasögunni, sálfræðilegum skýrleika, ótta og ljóðrænu. Þetta er kvikmynd um hrylling og hversdagsleika. Aðalsögupersóna hennar er eldurinn – eða miklu fremur hugmyndin um eldinn. Ófyrirséð hegðun eldsins er órofa tengd spunakenndri tækninni sem notuð er í framköllun.
Hvort sem maður er áhugamaður um kvikmyndaformið eða myndlistina þá er Emily Wardill einn dularfyllsti og skemmtilegasti listamaður okkar tíma.
Emily Wardill býr og starfar í Lissabon, Portugal. Hún hefur meðal annars haldið einkasýningar í Bergen Kunsthall; Salzburger Kunstverein; La Loge, Brussel; Statens Museum for Kunst, Kaupmannahöfn; National Gallery of Denmark, Kaupmannahöfn; The Badischer Kunstverein, Karlsruhe; the Serpentine Gallery, London; FRAC Champagne-Ardenne, Rheims; De Appel, Amsterdam; MIT List Visual Arts Center, Cambridge; STANDARD, Oslo og Carlier Gebauer, Berlín. Hún hefur tekið þátt í fjölda samsýninga, þar á meðal 19. tvíæringnum í Sydney; Tate Britain, London; Tate Modern, London; MUMOK, Vínarborg; Feneyjatvíæringnum; MOCA, Miami; Kunsthalle Basel; Kunstverein Stuttgart; ICA, London; OCA, Oslo; Witte de With, Rotterdam og á Sequences VI, Reykjavík. Fjallað hefur verið um verk hennar í fjölda tímarita, þar á meðal, Art in America, Art Review, Artforum, Flash Art, Frieze og The New York Times. Hún starfar nú sem prófessor við Malmö Art Academy.
Jóhannes Atli Hinriksson
Bilið milli sköpunar og eyðileggingar er stutt í verkum Jóhannesar Atla Hinrikssonar. Þar sem frumskógarlögmálið ræður ríkjum en þau sem hafa það af eru ekki endilega þau hæfustu enda ganga reglur myndlistarinar ekki takt við Darwin og hvað sem er getur orðið fórnarlamb sköpunar.
Jóhannes Atli Hinriksson lauk framhaldsnámi í myndlist frá School of Visual Arts í New York árið 2005. Strax að loknu námi vöktu verk hans athygli og hélt hann einkasýningar í New York (Kantor Gallery/LFL og Haswellediger & Co.), Zurich (Haas & Fischer) og Kaupmannahöfn (V1 Gallery) auk þess tók hann þátt í þónokkrum samsýningum. Síðustu árin hefur listamaðurinn búið í sjálfskipaðri útlegð á Norðurlandi og unnið að myndlist í bílskúrum og vinnustofum sem engum hefur verið boðið að skoða. OK api Allt í lagi, er fyrsta einkasýning Jóhannesar Atla frá árinu 2009 en fyrri sýningar hans í Reykjavík hafa meðal annars verið í Kling & Bang og í D sal Listasafns Reykjavíkur.
Emily Wardill
VARIOUS
SMALL
MILK
AND
Emily Wardill is an artist who works beyond comprehension, albeit in familiar territory. Her work is based on ideas of communication and its hijacking of materialities that are alien to it.
In VARIOUS, SMALL, MILK, AND, Wardill shows large-scale rayograms based on credit lists from a previous film and reliefs where she works with the idea of a shirt (that peculiar basic shape in our culture) as an object, drawing, painting, sculpture and even performer. The exhibition deals with dimensionality – something that is one thing pretending to be another: A sculpture trying to be flat, a film made of images wanting to act like words or a text wanting to be an image.
Her new film on the subject of fire, No Trace of Accelerator (2017), is based on a case study of actual events that took place in the 90s where a street in a small village in France was sieged by multiple unexplainable fires. Wardill bases her work on the truth of those events, tropes from cinema, psychological clarities, fear and poetry. It is a film on horror and the everyday. The main character is fire – or rather the idea of fire.It’s inpredictability is married to the improvisatory techniques used in development.
If one is a film or art enthusiast then Emily Wardill is certainly one of the most fun and mysterious artists of our time.
Emily Wardill lives and works in Lisbon, Portugal. Solo exhibitions include the Bergen Kunsthall; Salzburger Kunstverein; La Loge, Brussels; Statens Museum for Kunst, Copenhagen; National Gallery of Denmark, Copenhagen; The Badischer Kunstverein, Karlsruhe; the Serpentine Gallery, London; FRAC Champagne-Ardenne, Rheims; De Appel, Amsterdam; MIT List Visual Arts Center, Cambridge; STANDARD, Oslo and Carlier Gebauer, Berlin. Group exhibitions include the 19th Biennale of Sydney; Tate Britain, London; Tate Modern, London; MUMOK, Vienna; The Venice Biennale; MOCA, Miami; Kunsthalle Basel; Kunstverein Stuttgart; ICA, London; OCA, Oslo and the Witte de With, Rotterdam. Wardill’s work has been included in numerous publications including Afterall, Art in America, Art Review, Artforum, Flash Art, Frieze, and The New York Times. She currently works as a professor at Malmö Art Academy.
Jóhannes Atli Hinriksson
The distance between creativity and destruction is very short in the works of Jóhannes Atli Hinrksson. Ruled by the laws of the jungle where anything goes, those who survive are not necessarily the fittest. The rules of art do not go hand in hand with Darwin and everything can become a victim of creation.
Jóhannes Atli Hinriksson (b. 1975) graduated in 2005 with MA from School of Visual Arts in New York. His art attracted a great deal of attention right after graduation which led to solo exhibitions in Kantor Gallery/LFL and Haswellediger & Co (New York), Haas and Fischer (Zurich), V1 Gallery (Copenhagen) and the Reykjavik Art Museum, as well as participating in a number of group exhibitions, including one at Kling & Bang. In recent years, the artist has been living in self-imposed exile on the northen shore of Iceland, working in garages and studios in total obscurity. Ok Monkey Alright, is Hinriksson´s first solo exhibit since 2009.
The post VARIOUS SMALL MILK AND og Ok, api Allt í lagi í Kling & Bang, 2.september appeared first on sím.